θεοκαρβουνόκαυτος

-η, -ο

κατακαμένος, καταραμένος από τον θεό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + κάρβουνο + -καυτός (< καίω), πρβλ. δυσκολό-καυτος, ολό-καυτος].